wtorek, 1 kwietnia 2014

Pomidory

Pomidory są jednym z nielicznych owoców i warzyw, które zawierają duże ilości likopenu - aktywnego antyutleniacza. Jest to bardzo trwały związek, który nie ulega rozkładowi podczas gotowania i konserwowania. Pomidory są dobrym źródłem witaminy C. Likopen i witamina C przeciwdziałają rozwojowi różnych typów raka.
W pomidorach występuje również kwas chlorogenowy i p-kumarynowy. Substancje te opóźniają procesy starzenia i zmniejszają ryzyko powstawania nowotworów.
Ponadto pomidory zawierają białko, węglowodany, błonnik, potas, fosfor, wapń, magnez, sód, żelazo, mangan, miedź, fluor, jod, karoten, cynk, witaminy: A, B, B2, B3, B6, C i E, kwasy: pantotenowy, nikotynowy, foliowy, jabłkowy, cytrynowy, szczawiowy i biotynę.
Pomidory regulują trawienie, działają antytoksycznie, lekko moczopędnie i przeczyszczająco. Zaleca się wprowadzenie pomidorów do diety przy otyłości, cukrzycy, chorobach nerek i serca. Wystarczy jeść jeden pomidor dziennie.
Osoby cierpiące na schorzenia reumatyczne nie powinny jeść dużo warzyw z rodziny psiankowatych (pomidor, ziemniak, bakłażan). Podobno warzywa te zaostrzają wymienione schorzenia, ale nie ma na to dowodów, ani logicznych uzasadnień. Pomidory mogą też powodować uczulenia pokarmowe. Myślę, że najważniejszy jest tu zdrowy rozsądek i umiar.

poniedziałek, 24 marca 2014

Indeks glikemiczny

Indeks glikemiczny (IG) jest średnim wskaźnikiem procentowym, który mówi o tym, jak szybko po spożyciu jakiegoś produktu, wzrośnie poziom glukozy we krwi. Wartość indeksu glikemicznego dla poszczególnych produktów waha się od 0 do 100. Zjedzenie czegoś co ma wysoki IG, prowadzi do gwałtownego skoku poziomu cukru we krwi. Trzustka musi uwolnić dużą ilość insuliny, żeby zagospodarować glukozę, dostarczając ją do komórek, gdzie jest spalana. W efekcie stężenie glukozy we krwi wraca do normy. Jednakże duża ilość insuliny we krwi hamuje proces spalania tłuszczu i sprzyja jego magazynowaniu w komórkach całego ciała po posiłku. Nadmiar cukru nasz organizm przetwarza na tłuszcz, którego nie spalamy i w efekcie tyjemy. Im wolniej krew staje się "słodsza", tym lepiej. Nie odczuwamy wówczas zbyt szybko głodu, oraz nadmiar cukru nie przekształca się w tłuszczyk. A poziom cukru we krwi podnosi się wolniej, gdy zjadamy produkty o niższym indeksie glikemicznym (IG), nie przekraczającym wartości 50. Nie ma też gwałtownych niekorzystnych wyrzutów insuliny.
Produkty o IG równym od 0 do 50 jadaj jak najczęściej. Należą do nich:
agrest, awokado, bakłażan, banany (niezbyt dojrzałe), borówki, brokuły, brukselka, brzoskwinie (świeże), cebula, chleb orkiszowy, chleb pełnoziarnisty żytni, ciecierzyca, cukinia, cykoria, czarne jagody, czarna porzeczka, czereśnie, czosnek, fasola, fasolka szparagowa, gorzka czekolada, grejpfrut, groch, groszek zielony, gruszki, jabłka, jajka, jogurt naturalny, kalafior, kapusta, kapusta kiszona, kasza gryczana, kiełki soi, kiwi, makaron z pełnego ziarna, maliny, mandarynki, mango, marchew surowa, migdały, mleko, morele (świeże i suszone), mięso chude drobiowe, nektarynki, ogórek, oleje roślinne, oliwki, orzechy, owoce morza, papryka, pestki dyni, pieczarki, płatki owsiane, pomarańcze, pomidory, pory, porzeczka czerwona, pumpernikiel, ryby, ryż brązowy, ryż dziki, rzodkiewka, sałata, seler naciowy, siemię lniane, soczewica, soja, soki (ananasowy, pomarańczowy, grejpfrutowy, jabłkowy, winogronowy, pomidorowy, marchwiowy), suszone przyprawy, szparagi, szpinak, śliwki (świeże i suszone),tofu, truskawki,twarożek, winogrona, wiśnie, ziarna słonecznika, żurawina. 
Należy ograniczyć jedzenie produktów, które mają IG od 70 do 100. Są to:
arbuz,chleb biały, cukier, daktyle, dynia, herbatniki, kleik ryżowy, marchew gotowana, mąka biała pszenna, mąka ziemniaczana, pieczywo tostowe, piwo, płatki kukurydziane, seler gotowany, wafle, ziemniaki (gotowane, pieczone, frytki), gotowany bób, biszkopt, suchary, pączki, pieczywo chrupkie, miód, biały ryż gotowany, chleb bezglutenowy, bagietka, kukurydza.


czwartek, 18 lipca 2013

Jaka dieta sprzyja sercu?

Duży wpływ na choroby układu krążenia ma nieprawidłowy sposób żywienia.
Tłuszcz zwierzęcy zawiera duże ilości nasyconych kwasów tłuszczowych i cholesterolu - składników, które przyspieszają tworzenie się zmian miażdżycowych. Jedynym korzystnym dla serca tłuszczem zwierzęcym jest tłuszcz rybi. Zawiera on kwasy tłuszczowe z rodziny omega-3, które chronią układ krążenia działając przeciwzapalnie i przeciwzakrzepowo. Dieta dla serca powinna oparta być na tłuszczach roślinnych (olejach, oliwie z oliwek, miękkich margarynach).
Nadmiar soli i cukru w diecie sprzyja pogłębianiu się zaburzeń w funkcjonowaniu układu krążenia.
Warzywa i owoce dostarczają organizmowi cennych składników odżywczych, m.in. substancji o działaniu antyoksydacyjnym, czyli tzw. przeciwutleniaczy. Należą do nich polifenole, witaminy E i C oraz likopen. Przeciwutleniacze wymiatają wolne rodniki tlenowe, które uszkadzają śródbłonek naczyń krwionośnych, zapobiegając tym samym rozwojowi zmian miażdżycowych.
Pomidory, pietruszka, bakłażany są znakomitym źródłem potasu. Pierwiastek ten chroni i wzmacnia nasze serce, reguluje ciśnienie krwi oraz utrzymuje prawidłowy rytm serca.
Produkty zbożowe z pełnego ziarna, warzywa i owoce to również cenne źródło błonnika pokarmowego - substancji, która zwiększa wydalanie z organizmu cholesterolu, obniżając tym samym jego stężenie we krwi.
Siedzący tryb życia sprzyja rozwojowi chorób układu krążenia. Regularna aktywność fizyczna pozwala utrzymać szczupłą sylwetkę i uregulować ciśnienie tętnicze krwi, zmniejszając ryzyko rozwoju chorób układu krążenia.

Dobre dla serca są:
  • Tłuszcze roślinne (oleje roślinne: rzepakowy, słonecznikowy, sojowy, oliwa z oliwek, miękkie margaryny).
  • Ryby.
  • Nasiona roślin oleistych (pestki słonecznika, orzechy, migdały).
  • Produkty zbożowe z pełnego ziarna (chleb razowy,pełnoziarnisty, pumpernikel, płatki zbożowe: owsiane, jęczmienne, musli).
  • Warzywa świeże, surowe lub gotowane.
  • Owoce świeże lub suszone.
  • Ruch.


  •  
Naturalnym środkiem, mającym wspomagać układ krążenia, jest głóg.
Roślina ta stosowana jest w profilaktyce i leczeniu wielu schorzeń od najdawniejszych czasów.
Głóg zawiera flawonoidy (spełniające funkcję barwników, przeciwutleniaczy) oraz procyjanidyny (przeciwutleniacze). Można w nim znaleźć inne składniki jak i znaczne ilości witaminy C.
Kwiatostany głogu potrafią delikatnie zwiększać rytm pracy serca oraz zwiększać szybkość przewodzenia w mięśniu sercowym, powodują też wzrost siły skurczu serca. Kwiatostan głogu wykazuje również działanie na obwodowy układ tętniczy powodując wzrost objętości wyrzutowej i minutowej serca, zmniejszając w ten sposób objawy niewydolności krążenia.
Ponadto poprawa funkcjonowania pracy mięśnia sercowego poprawia nastrój i likwiduje stany depresyjne.

środa, 26 czerwca 2013

Błonnik

Już wspominałam o błonniku, a teraz chciałabym temat trochę więcej rozwinąć. Błonnik długo uważano za substancję balastową, czyli niepotrzebny składnik żywności. Ciałami balastowymi nazywamy te składniki naszego pożywienia, których nasz organizm nie trawi, nie mogą być wchłonięte z jelit do krwi. Ciała balastowe mające znaczenie w żywieniu występują tylko w roślinach.
Błonnik, czyli włókno pokarmowe jest składnikiem roślinnych błon komórkowych. Odróżniamy dwa rodzaje błonnika: rozpuszczalny w wodzie i nierozpuszczalny.
Rozpuszczalny błonnik to pektyny. Są one składnikiemroślinnych ścianek komórkowych. Pektyny pęcznieją w jelicie cienkim, tworząc żelową galaretkę. Daje to uczucie sytości. Potrafią one zasysać z jelita szkodliwe substancje, a nawet bakterie, otaczać je i powodować wydalenie wraz ze stolcem. Pektyny spowalniają ruch jelit, są rozkładane dopiero w jelicie grubym. Pektyny występują obficie w owocach miąższowych (jabłka, gruszki, brzoskwinie, morele) i cytrusach, ale szczególnie dużo jest ich w niektórych owocach jagodowych. Białe i czerwone porzeczki zawierają też dużo pektyn. Pektyny są również w liściach, łodygach, korzeniach i warzywach korzeniowych.
Drugi rodzaj błonnika, ten nierozpuszczalny - to celuloza i ligniny. Nie maja one zdolności do pęcznienia i dlatego określane są mianem wypełniaczy. Celuloza i ligniny przyspieszają ruchy jelit, wędrują przez przewód pokarmowy w niezmienionej formie, nie są trawione ani przyswajane przez organizm. Stanowią one podstawowy budulec zdrewniałych części roślin. Znależć je można w warzywach kapustnych i korzeniowych, ziarnach zbóż, orzechach, otrębach, figach, malinach, ananasach, pomidorach, skórce owoców, szparagach, łupinach fasoli.
Obecnie wiadomo, że błonnik ma szereg zalet, między innymi:
  1. Oczyszcza organizm z toksyn, ubocznych produktów przemiany materii i niektórych metali ciężkich. Wymiata je z organizmu. Usuwa też niestrawione resztki pokarmu.
  2. Zapobiega zaparciom, pobudza gruczoły trawienne, zmusza przewód pokarmowy do pracy, usprawnia ruch jelit, a to ułatwia wypróżnianie, co zmniejsza ryzyko powstawania hemoroidów.
  3. Pomaga w odchudzaniu poprzez zmniejszenie łaknienia i nie dostarczania kalorii. Błonnik wchłania wodę, zwiększa swą objętość wypełniając żołądek i dłużej czujemy się syci.
  4. Chroni serce zapobiegając odkładaniu się cholesterolu w ścianach tętnic. Reguluje gospodarkę tłuszczową w organizmie: wiąże on kwasy tłuszczowe i cholesterol. Chroni więc przed miażdżycą.
  5. Zmniejsza ryzyko cukrzycy. Dzięki błonnikowi żołądek wolniej się opróżnia, do jelita i do krwi dostają się mniejsze porcje glukozy z pożywienia, we krwi krąży mniej cukru, zmniejsza się wydzielanie insuliny przez trzustkę.
  6. Zapobiega niektórym nowotworom. Błonnik usuwa z organizmu substancje rakotwórcze, wspiera rozwój korzystnej flory bakteryjnej w jelicie grubym. Błonnik ma zdolność do wiązania innych substancji, wiąże on również rakotwórcze produkty przemiany materii i w ten sposób unieszkodliwia je.

wtorek, 11 czerwca 2013

Potrawy z cebuli

Sałatka z cebuli i jabłka

  • 30 dag cebuli
  • sól, cukier
  • pół szklanki mleka
  • jabłko
  • sok z cytryny
  • 2 łyżki oleju
  • pół łyżeczki musztardy
  • szczypta zmielonego kminku
  1. Obrać cebulę i pokroić w ósemki.
  2. Włożyć do niewielkiej ilości wrzącej wody z mlekiem, osolonej z dodatkiem łyżeczki cukru.
  3. Gotować bez przykrycia tylko tyle, aby cebula trochę zmiękła.
  4. Odcedzić, wystudzić.
  5. Olej wymieszać z sokiem cytrynowym i musztardą, dodać szczyptę zmielonego kminku.
  6. Sosem tym oblać sałatkę i na końcu wymieszać ze startym na grubej tarce jabłkiem.
  7. Można posypać zieleniną, startym drobno żółtym serem.
  8. Podawać jako dodatek do kanapek.

Cebula po grecku

  • 40 dag cebuli
  • pół szklanki wody
  • pół szklanki białego wina
  • 3 łyżki oleju
  • sól
  • łyżeczka cukru
  • łyżka soku cytrynowego
  • kilka ziarenek pieprzu
  • szczypta mielonego pieprzu
  • zielona pietruszka świeża lub suszona
  1. Cebule obrać, pokroić w ósemki (jeśli małe cebulki to w całości).
  2. Zagotować wodę z winem, solą, cukrem, ziarnkami pieprzu, olejem.
  3. Włożyć pokrojone cebule, gotować ok. 15 minut pod przykryciem.
  4. Wystudzić, skropić sokiem cytrynowym, posypać zmielonym pieprzem i zieleniną.

Cebula nadziewana ryżem i grzybami

  • 10-12 cebul
  • 4 dag suszonych grzybów
  • 3/4 szklanki ryżu
  • jajko
  • 1,5 szklanki wody
  • 6 dag tłuszczu
  • sól, pieprz, kminek
  • szklanka śmietany
  • łyżka mąki
  • 4 dag startego żółtego sera
  1. Suszone umyte grzyby namoczyć na 20 minut w 1,5 szklanki przegotowanej, letniej wody.
  2. Ugotować, odcedzić i bardzo drobno posiekać.
  3. Wywar podprawić śmietaną z mąką, przyprawić do smaku, odstawić.
  4. Ryż ugotować na sypko dodając do nigo 1/3 część przewidzianego tłuszczu.
  5. Cebule obrać, skroić wierzchołki, wydrążyć ze środka pozostawiając tylko koszyczki o grubości ok. 1 cm.
  6. Do ugotowanego ryżu dodać posiekane grzyby, garść drobno pokrojonej i podsmażonej w tłuszczu cebuli z wydrążonych środków, jajko, przyprawić do smaku i masę starannie wymieszać.
  7. Napełnić masą wydrążone cebule, ułożyć je w naczyniu żaroodpornym posmarowanym tłuszczem, wstawić do piekarnika na 20 minut.
  8. Następnie polać gęstym sosem grzybowym, posypać tarty serem i powtórnie wstawić do piekarnika, aż ser się zrumieni na wierzchu.
  9. Podać jako gorącą przystawkę z bułką lub z dodatkiem ziemniaków i surówki z kapusty jako drugie danie.

Faszerowana cebula

  • 4 duże cebule
  • 15 dag kaszy kuskus
  • 5 dag żółtego sera
  • 5 dag rokpola
  • jajko
  • 3 łyżki oleju
  • po pół łyżeczki kurkumy, mielonej kolendry i kminku
  • sól, pieprz
  1. Kuskus zalać wrzącą lekko osoloną wodą i odstawić na 10 minut.
  2. Cebulę obrać, opłukać, ściąć w 2/3 wysokości i wydrążyć.
  3. Dusić na oleju (pod przykryciem) aż nabiorą złocistego koloru.
  4. Podsmażyć posiekany miąższ cebuli, dodać kurkumę, kolendrę i kminek.
  5. Wymieszać z kuskusem, startym rokpolem, jajkiem, doprawić solą i pieprzem.
  6. Nałożyć do cebul.
  7. Posypać startym serem
  8. Piec 20 minut w temperaturze 200 stopni.

wtorek, 4 czerwca 2013

Zupy cebulowe

Zupa cebulowa to znany przysmak francuski. Oto kilka przepisów na różne zupy cebulowe:

I.


  • 1/2 kg cebuli
  • 2 łyżki oliwy z oliwek
  • 1/3 szklanki białego wina
  • sól, pieprz
  • kromki bułki
  • masło
  • utarty żółty ser
  1. Cebulę posiekać drobno i lekko poddusić na oliwie, aż uzyska jasnozłoty kolor.
  2. Zalać bulionem (może być z kostki) i gotować na wolnym ogniu minimum przez 30 minut.
  3. Przyprawić do smaku solą, pieprzem i wlać wino.
  4. Rozlać zupę do żaroodpornych miseczek i położyć na wierzchu każdej porcji plasterek bułki przysmażony na maśle.
  5. Posypać grzanki serem i wstawić do piekarnika.
  6. Kiedy powstanie na wierzchu rumiana skorupka, podawać.



II.

  • 75 dag cebuli
  • 2 pietruszki
  • 1 por
  • 1 łyżka masła
  • 1/2 szklanki śmietany
  • 1-2 żółtka
  • sól
  1. Obrane i umyte warzywa pokroić i lekko poddusić z dodatkiem masła.
  2. Gdy zmiękną i nabiorą charakterystycznego zapachu, zalać wrzącą wodą, osolić, ugotować.
  3. Następnie przetrzeć przez sito lub zmiksować.
  4. Przetartą zupę zaciągnąć żółtkami wymieszanymi ze śmietaną.
  5. Przyprawić do smaku solą.
  6. Podawać z grankami z razowego chleba lub z łazankami z naleśników.

III.

  • 8 średnich cebul
  • 1 łyżka masła
  • trochę mąki
  • 1 l rosołu z kostki
  • 1/8 l białego wytrawnego wina
  • sól, pieprz, kminek
  • 8 kromek białego chleba lub bułki
  • ząbek czosnku
  • tarty żółty ser
  1. Cebule obrać, pokroić w cienkie plasterki.
  2. W garnku żeliwnym rozpuścić łyżkę masła, dodać cebulę i usmażyć na jasnozłoty kolor.
  3. Oprószyć mąką i jeszcze chwilę posmażyć, po czym zalać rosołem z kostki i białym winem.
  4. Gotować na ogniu 5 minut, dodać soli, pieprzu i kminku.
  5. Kromki chleba lub bułki opiec z obydwu stron, natrzeć mocno czosnkiem, ułożyć na blasze, posypać tartym serem i zapiec w piekarniku.
  6. Gorącą zupę przelać do filiżanek i podać z grzankami.

wtorek, 28 maja 2013

Cebula

Cebula jest mocnym naturalnym antybiotykiem, jest bakteriobójcza. Cebula w zupie, smażona lub pieczona, albo w formie syropu od wieków jest lekiem na przezięnienia. Zapach i smak zawdzięcza to warzywo sporej zawartości substancji organicznych, głównie związków siarki. To one powodują zabójcze działanie na niektóre bakterie. Uważa się, że cebula ma hamujący wpływ na nowotwory, głównie dzięki zawartości związków siarki. Zielone liście czyli szczypior zasobne są w witaminę C, natomiast sama cebula ma witaminy z grupy B, oraz sporo składników mineralnych (przede wszystkim krzem i cynk), które wzmagają odporność przeciwwirusową organizmu.
Cebula jest cennym źródłem kwercetyny, która działa przeciwzakrzepowo, obniża stężenie "złego" cholesterolu. Badania naukowe dowiodły, że cebula ma zdecydowany wpływ na układ krążenia i krew: podnosi poziom dobrego cholesterolu HDL, zmniejsza lepkość krwi i poziom fibrynogenu, pomaga rozpuszczać zakrzepy. Obniża również poziom całkowitego cholesterolu we krwi. Cebula reguluje zawartość cukru we krwi, ułatwia oczyszczanie oskrzeli z wydzieliny. Cebula należy do warzyw trudno strawnych, szczególnie spożywana na surowo lub zrumieniona na tłuszczu. Osoby z chorą wątrobą powinni raczej jeść cebulę gotowaną lub duszoną z niewielkim dodatkiem tłuszczu. Dzienna porcja to pół surowej cebuli lub łyżka stołowa gotowanej.